Mei 2014. Ik kan het mij als de dag van gisteren herinneren. wij moesten onze hondje Kristi laten inslapen. Zij woonde bij mijn oma. Kristi was een mooie aanvulling in iedereens leven, ook van onze gezin.
De dag dat we besloten om Kristi in te slapen was enorm heftig. Zo heftig, dat mijn oma na dit besluit een lichte hartaanval kreeg. Dit wisten wij niet, ze verzweeg namelijk haar pijn en verdriet. Daarnaast was zij erg eigenwijs en wou ze niet naar de dokter voor de pijnen op de borst. Ze noemde het een kleine spierpijn en wou absoluut niet geholpen worden.
Gebroken hart syndroom
De dag na het inslapen van Kristi kregen ik en mijn moeder oma telefonisch niet te pakken. We bleven het even proberen, maar na een uurtje gingen we toch polshoogte halen bij haar thuis.
Daar lag ze dan, op de grond. Ze probeerde te kruipen naar de telefoon. Ze was namelijk in elkaar gezakt in de slaapkamer door een hartaanval. In het ziekenhuis vertelden de dokters ons dat ze mogelijk last had van een gebroken hart syndroom. Haar hart heeft harde klappen gehad en het was onzeker of wij haar nog lang bij ons zouden hebben.
Ik wist dat mijn oma ging overlijden
Na een paar dagen werd tegen haar, op een onmenselijke en keiharde manier, verteld dat zij het niet ging overleven en binnenkort zou overlijden. We waren er kapot van. Hoe kan je omgaan met het feit dat een van je meest dierbare personen binnenkort gaat overlijden?
Gelukkig waren wij bij haar op het moment van overlijden. Hoe erg het ook was om te zien, het idee dat zij alleen zou sterven was veel erger geweest.
In amper twee weken tijd verloren wij Kristi en oma. Dat was een hele heftige en verdrietige periode. Gek genoeg heb ik dit kunnen accepteren en heb ik er niet lang over gerouwd. Ik kreeg veel inzichten en had er vrede mee.
Wij kozen destijds voor een crematie. Cremeren was eigenlijk de enige optie, omdat mij oma niet begraven wou worden. Kristi werd ook gecremeerd.
Het zoeken van een geschikte urn
Toen we iets wilden doen het crematie as van beide, was het lastig om iets te vinden wat wij geschikt vonden. Jarenlang hebben wij het crematie as van Kristi en Oma bewaard in de kledingkast. Een klassieke urn, dat vonden wij niet prettig. Er waren niet veel opties op het gebied van crematie as bewaren in huis op een discrete manier, ook niet voor huisdieren. Ik vond dat toen zo ontzettend jammer.
Uiteindelijk kozen wij voor een as ballon van Hemelvlucht. Een deel van het as wouden we bewaren. Uiteindelijk is dat verwerkt in een mooi assieraad.
Zelf starten met het maken van mini urnen en assieraden
Ik heb er toen een paar jaar erover nagedacht om een eigen bedrijf te starten in deze branche. Om iets te maken wat er nog niet was, iets wat discreet is en handgemaakt. Zodat mensen, die opzoek zijn naar een opslagplek voor het crematie as, meerdere keuzes hebben.
Na jarenlange twijfelen heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met het schrijven van een plan voor Rouw Creaties. Ik twijfelde veel in die periode, omdat ik namelijk heel erg bang was voor de dood en daarvoor behandeld werd bij een psycholoog. Gelukkig is die angst stukken minder bij mij en kan ik er goed mee omgaan.
Mijn verhaal en missie
Ik hoop dat ik met mijn bedrijf in handgemaakte assieraden en mini urnen een onderdeel mag zijn in iemand zijn (rouw)proces. Dat ik iemand kan helpen. Zoek je zelf nog een mini urn of assieraad? Bekijk dan hier alle creaties.
Ik hoop dat ik met mijn eigen verhaal andere mensen kan inspireren op welk gebied dan ook. Wil je ook ergens mee starten? Ga dat dan doen! Heb jij bepaalde angsten of zit je ergens mee? Zoek hulp, in welke vorm dan ook!
Het leven kan zo mooi zijn. Geniet nu het nog kan van alles en iedereen om je heen en leef je mooiste leven.
Liefs, Selena
